giovedì 10 dicembre 2015
Cantòni de Venessia
Pensàvo de Venèssia, conóser ògni cantón
ma giro na cale, e me invàde na emosión
me trovo davànti un dólse imprevìsto ,
un póso, na scala, un lògo mai visto
par cuàxi che'l tèmpo se gabìa fermà
fisà su na téla, de sècoli fa ...
na corte in matóni, e al cèntro par tèra
se mostra in belésa, na splèndida véra ...
un profùmo d'antico me inèbria el respìro ...
intorno, un incànto, me ruba un sospìro
xe tuto silensio e l'aria xe férma
sìgola sòlo, na vècia lantèrna ...
par cuàxi la vògia, insistènte parlàrme,
nel tèmpo indrìo la volése portàrme,
de quando in che'l posto, oramài 'smentegà
ghe gera la vita, calche sècolo fa ...
sèro i òci un moménto, e me làso portàr
drénto a quèla Venèssia, che sento de amàr
me vien un gròpo in góla, xe mèjo che vada ...
ma vado felìse, de avèrla trovàda ...
co l'ànema serena, che bèla sensasìon
de avér scopèrto ancóra, un so pìcòlo cantón !
Venèssia xe un intrìgo, de magìa e mistero
la porto nel me cuòr, vestia in bianco e nero !
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)
Nessun commento:
Posta un commento